نگاهی به تمام نکاتی که سیروان خسروی را به یک سوپر استار تبدیل کرد!

هاتف حسینی

رسانه نوا – اوایل دهه هشتاد و زمانی که موسیقی پاپ خیلی اوضاع مناسبی نداشت، ظهور چند ستاره جوان بازار موسیقی را حسابی در میان جوانان و نوجوانان داغ کرد. در این بین یک پسر مو فرفری خوش پوش و شیک، راهی به دور از هم دوره‌های خود در پیش گرفت. زمانی که نهایت خلاقیت در موسیقی پاپ به یکی دو قطعه و آلبوم خاص خلاصه شده بود، یک جوان کم سن و سال ولی با استعداد توجه بسیاری از مخاطبان را به خود جلب کرد. او قطعه‌ای در سبک و سیاق غربی منتشر کرد و پس از آن نیز یک ویدئو کلیپ متفاوت و خلاقانه برایش ساخت. این جوان با استعداد که پیش از این نامش را در قسمت ناظر ضبط و صدابردار و نوازنده روی اینسرت آلبوم‌ها دیده بودیم، سیروان خسروی نام داشت.

«تو خیال کردی بری» نام اولین اثری بود که از سیروان خسروی به گوش رسید، یک موسیقی با تم کاملاً غربی که با آن‌چه تا به آن زمان شنیده بودیم متفاوت بود. این تفاوت به قدری زیاد بود که عمده مخاطبان موسیقی خیلی زود آن را کنار گذاشتند و حتی ویدئو کلیپ جذاب‌اش هم نتوانست به جذب مخاطب عام برای «تو خیال کردی بری» کمکی کند. اما حال و با گذشت بیش از ۱۲ سال از آن روزها، سیروان خسروی یکی از ستاره‌های بی چون و چرای موسیقی ایران شده است، بلیت‌های کنسرتش در کسری از ساعت به فروش می‌رود و قطعاتی که منتشر می‌کند در کم‌تر از چند روز از دور و نزدیک به گوش‌مان می‌رسد. اما این موفقیت چگونه حاصل شد؟

موسیقی شیک با تم غربی!

در عامیانه‌ترین حالت ممکن، سیروان موسیقی شیک به گوش مخاطب می‌رساند. این موسیقی که ریشه آن از هنرمندان مطرح و صاحب سبک غربی گرفته شده، پیش از این در ایران به صورت جدی به آن پرداخته نشده بود. سیروان که به واسطه همکاری با کاوه یغمایی تجربه بسیار موفقیت آمیزی از سبک راک کسب کرده، توانست موسیقی خود را کمی فراتر از یک موسیقی ساده پاپ به مخاطب ارائه کند. در بسیاری از تنظیم‌هایش سازبندی و هارمونی راک توجه را به خود جلب می‌کرد و از همه مهم‌تر برای نخستین بار موسیقی ترنس Trance را با چاشنی کلام فارسی به گوش مردم رساند. هرچند در ابتدا این سبک با گوش مخاطب آشنا نبود ولی استمرار سیروان روی موسیقی متمایز، چهره متفاوتی از او در حوزه موسیقی ساخت. این اتفاق پس از چند سال آنچنان همه گیر شد که بسیاری از آلبوم‌های خواننده‌های مطرح پاپ در یک دوره با سرآلبومی‌ای از تنظیم‌های سیروان آغاز می‌شد.

نسل سازی توسط تینیجرها

نسل اول خواننده‌های پاپ بعد از انقلاب توسط مخاطبان عمدتاً بین ۲۵ تا ۳۵ سال شکل گرفت که خیلی زود و با بالا رفتن سن این نسل از مخاطبان، خواننده‌ها نیز یا از ایران مهاجرت کردند و خانه نشین شدند یا دیگر نتوانستند نبض نسل جدید را بگیرند. سیروان و هم دوره‌هایش از این اتفاق درس گرفتند و سرمایه و تمرکز خود را روی نسل به اصطلاح تینیجر گذاشتند که رنج سنی آن‌ها بسیار پایین‌تر از نسل سازان دوره قبل بود. بسیاری در همان جا ماندند و برخی نیز همانند سیروان با مخاطبش قد کشید و هرچه رو به جلوتر حرکت کرد، دغدغه موسیقی‌اش جدی‌تر شد. سیروان از سال ۸۴ روی ذهن مخاطب کار کرد تا چند سال بعد (حدود سال ۸۹) آن‌ها را با موج خود همراه کند.

کسی که به بنز عادت کرده سوار پیکان نمی‌شود!

سیروان یک موزیسین مغرور است، اما این غرور را در شخصیت او جویا نشوید، او در کارهایش یک هنرمند کاملاً مغرور و کمال گرا است. او ۵ سال پیش در یکی گفتگویی دلیل موفقیت خود را خیلی ساده بیان کرد. “من قبل از اینکه خواننده باشم، آهنگساز و تنظیم کننده هستم. اصلا به خاطر همین بین مردم و مخصوصا موسیقی دان ها معروف شدم. دوست دارم که این کار را ادامه دهم و چاره ای به غیر از این ندارم. شما اگر یک عمر سوار بنز باشید دیگر راضی نمی شوید سوار پیکان شوید.” او خیلی منطقی استعدادهای خود را قبول دارد، می‌داند در موسیقی از خوانندگی بهتر است و تمرکز خود را روی موسیقی گذاشت، البته از حق نگذریم که طی این سال‌ها او در خواندن هم خیلی پیشرفت کرده و الان می‌توان به جرات گفت کسی بهتر از خود سیروان نمی‌تواند کارهایش را بخواند. دوباره به ابتدا بر می‌گردم، او مغرور است و نمی‌خواهد کار ضعیفی از او به کوش مخاطب برسد، سیروان یک اتاق فکر دارد و پیش از انتشار هر قطعه، نظر اعضای این اتفاق فکر را جویا می‌شود. بر خلاف بسیاری از ستاره‌های موسیقی خیلی راحت به اطرافیانش اجازه نقد می‌دهد و همین باعث می‌شود نقاظ ضعف را پیش از علنی شدن برطرف کند. تاثیر این اتاق فکر آن‌جا نمایان می‌شود که بلیت‌های کنسرت او (بیش از ۱۹۰۰۰ بلیت) در کم‌تر از ۲ ساعت به فروش می‌رود، اتفاقی که بی اغراق، طرفداران سیروان به واسطه ایده خلاقانه خواننده محبوب‌شان پایه گذار آن شدند.

اولین سلبریتی هالیوودی موسیقی ایران!

شاید یک زمانی موسیقی را فقط می‌شنیدیم و آن زمان خیلی ظاهر خواننده مد نظر بود. رسانه تصویری به یک تلویزیون خلاصه می‌شد که نهایتاً خواننده در میان انبوهی از گل و گیاه به یکی از درختان تکیه می‌داد و کار خود را لب می‌زد. ولی حالا تصویر اگر از خود موسیقی مهم‌تر نباشد، کم اهمیت‌تر هم نیست. سیروان از این موقعیت پیش آمده نهایت بهره را برد، همانند یک سلبریتی هالیوودی توجه ویژه‌ای به ظاهر خود داشت و حتی کوچک‌ترین تغییری در ظاهرش با واکنش مخاطبانش در فضای مجازی رو به رو می‌شد. زمانی هم که تمام مخاطبان به اصطلاح کنسرت برو به استایل‌های رسمی خوانندگان روی استیج عادت کرده بودند و همیشه آن‌ها را با کت و شلوار روی صحنه می‌دیدند، سیروان با تی شرت آستین کوتاه روی صحنه رفت. اتفاقی شاید به ظاهر ساده و پیش افتاده که با کمی مرور تاریخ ۲۰ ساله اخیر کنسرت‌ها می‌توان از او به عنوان یک جسارت یاد کرد! او ساختارهای ذهنی مخاطب موسیقی پاپ را تغییر داد، او این تغییر را از موسیقی شروع و با تصویر ادامه داد. زمانی که اغلب خواننده‌های پاپ تنها حرکت هوادار کُش‌شان گرفتن میکروفن رو به حاضرین بود، او برای لحظه لحظه اجرای‌اش برنامه ریزی کرد و حتی منتقدان خود را هم به تحسین وا داشت. او برای حرکات نوازنده‌هایش رو استیج هم برنامه دارد و در طول حدود ۹۰ دقیقه اجرای زنده خیلی خوب احساسات مخاطب را برمی‌انگیزد.

ورود به تبلیغات = سکوی پرتاب

اگر سوپر استارهای سینمایی را فاکتور بگیریم، تقریباً باقی هنرمندان کم‌تر در وادی تبلیغات وارد شده‌اند و شاید بهتر است بگوییم کم‌تر موفق شده‌اند. سیروان به عنوان نخستین عضو حوزه موسیقی روی بیلبوردهای تهران و سپس شهرستان‌ها رفت. این اتفاق روند صعودی او در موسیقی را بهبود بخشید و عموم مردم علاوه بر صدای سیروان با چهره او نیز آشنا شدند. این اتفاق صرفاً یک پروژه شناساندن چهره نبود و سیروان تاثیر خوبی روی برند مورد نظر گذاشت و بعد از این موفقیت بود که زانیار هم به وادی تبلیغات قدم گذاشت. طی این سال‌ها سیروان موقعیت‌های تبلیغاتی بسیاری را رد کرد تا در نهایت به بهترین شکل وارد تبلیغات شود. با یک جستجوی ساده از میزان بازدید بیلبوردها در تهران و شهرستان‌ها از شرکت‌های تبلیغات محیطی به عددی قابل توجه دست یافتیم. اینکه نام و چهره سیروان طی ۲ سال اخیر توسط بیش از ۱۳ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر در تهران و شهرستان‌های دیده شده که آماری کم نظیر است. (آمار برگرفته از روابط عمومی چند کانون تبلیغاتی محیطی است)

بنیامین سیروان؛ ۹ سال بعد . . .

سال ۸۸ برای سیروان سال بسیار تاثیرگذار و مهمی بود. ۴ سال از انتشار اولین آلبوم گذشته و حالا با جذب نسبتاً خوب مخاطبان جدید، آماده ورود به فضایی متفاوت است. البته این ورود پر حاشیه‌ترین روزهای سیروان را رقم زد چرا که آلبومش به فاصله یک روز از «بنیامین ۸۸» منتشر شد. بنیامین بهادری که آن زمان یکی از پر طرفدارترین خواننده‌های پاپ بود علیه بسیاری از خواننده‌های جوان موضع گیری تندی داشت و در ارتباط با انتشار همزمان اثرش با آلبوم سیروان نیز گفت: وقتی از مردم در مورد ایشان پرسیده می شود، اصلا آن بنده خدا را نمی شناسند. تحقیق در این خصوص که کار سختی نیست. به طور مثال از همین نگهبان ساختمان بپرسید اصلا آن خواننده را می شناسد؟! خواننده آلبوم «ساعت ۹» هم این صحبت‌ها را بی پاسخ نگذاشت و با بیان این جمله که «پیکان هم اتومبیلی است که همه ایران آن را به خوبی می‌شناسند!» خود را فراتر از یک خواننده تازه وارد و آماتور نشان داد. این جدل‌های رسانه‌ای تمام شد، سیروان راه خود را رفت و بنیامین هم راه خود، ولی هرچه رو به جلو رفتیم مخاطبان بنیامین سیر نزولی داشتند و سیروان سیر صعودی، این اتفاق انقدر مستمر و طولانی شد که حال بنیامین به دنبال راهی برای بازگرداندن مخاطبانش است و سیروان به دنبال یکه تازی در موسیقی پاپ.

کسی شبیه هیچ کدام!

سیروان مثل یک آنارشیست در مسائل اجتماعی و سیاسی برخورد می‌کند. نه چپی است و نه راستی، نه در زمان انتخابات شال سبز و بنفش انداخته و نه وارد کمپین‌های سلبریتی‌ها می‌شود. سیروان در موج‌های مردمی همانند دیگر سلبریتی‌های کنار مردم حرکت نمی‌کند، او دیدگاه‌هایی حمایتی دارد که جایگاه این دیدگاه پشت موج‌های مردمی است. در زمانی که اکثر هنرمندان درگیر مسائل پوپولیستی بودند، او مقابل آن‌ها ایستاد و بسیاری را «سلبریتی‌های بی سواد» خطاب کرد. چند هفته بعد و زمانی که اقتصاد ایران دچار التهاب‌های بی سابقه شد، سیروان کنسرت خود را در اعتراض به شرایط بد اقتصادی لغو و ۱۵۰ میلیون تومان خسارت پرداخت کرد. اتفاقی که با واکنش‌های بسیاری همراه شد و منتقدان این عمل او را در حالی نکوهش کردند که توقع کنسرتی رایگان یا با بلیت ارزان داشتند، این در حالی است که سیروان با لغو کنسرت خود اعتصابی هنری داشته نه اعتراضی اجتماعی (که به این موضوع در روزهای آتی به صورت مفصل خواهیم پرداخت.)

سیروان خسروی پس از چند سال فعالیت جدی، آرام آرام به جایگاه دلخواه خود رسید. او در ابتدای راه با انبوهی انتقاد و مخالفت از سوی کارشناسان و مخاطبان موسیقی رو به رو شد ولی به جای پاسخگویی به آن انتقادها، موسیقی‌اش را به گوش مخاطب رساند. او انقدر روی سبک خود پافشاری کرد تا حالا بتوانیم از او به عنوان یکی از ستاره‌های موسیقی یاد کنیم. ستاره‌ای که راه پیشرفت را خوب می‌دانست و حالا باید برای موفقیت چشمگیر او در جذب مخاطب و ارائه موسیقی درست، کلاه از سر برداشت.

دیدگاه شما

3 دیدگاه
پاسخ دادن

سلام
من واقعاً نمی دونم چی بگم! تعداد کنسرت ها و آهنگ ها و طرفداران رو تو شبکه های اجتماعی ببینید! کدوم سوپراستار!!!! راجع به محسن یگانه یا… می گفتین و می نوشتین، آدم قبول می کرد…. نه صدا داره، نه آهنگسازی بلده، نه آهنگاش قشنگن! اگر بی طرف هستید، لطفاً نظر من رو هم قرار بدین

ali
پاسخ دادن

چقدر خوبه که بالاخره رسانه ایی پیدا شد که به بررسی یکی از موفق ترین افراد موسیقی امروز بپردازه.
امیدوارم مصاحبه ایی مفصل با سیروان داشته باشید در مورد عوامل این توفیق از زبان خودش ،که قطعا باعث الگو پذیری نسل تازه موسیقی ماست.با سپاس

پاسخ دادن

واقعا جامع و کامل بود.من خودم از طرفداران سیروان هستم و بابت این یادداشت بیطرفانه و اصولی از نویسنده محترم تشکر میکنم

جدیدترین رویداد موسیقی

0
روز
12
ساعت
31
دقیقه
10
ثانیه

ناصر چشم آذر

محل برگزاری: مرکز همایش های برج میلاد

0
روز
12
ساعت
31
دقیقه
10
ثانیه

رضا صادقی

محل برگزاری:

0
روز
12
ساعت
31
دقیقه
10
ثانیه

سیروان خسروی

محل برگزاری: مرکز همایش های برج میلاد

0
روز
12
ساعت
31
دقیقه
10
ثانیه

ماکان بند

محل برگزاری: سالن میلاد نمایشگاه بین المللی