رسانه نوا – یازدهمین آلبوم انفرادی خوانندۀ لدزپلین در حال و هوای آلبوم سه سال پیش او است. آلبوم lullaby and … The Ceaseless Roar که در سال ۲۰۱۴ منتشر شد. کوارتت هوشمند و مولتی اینسترومنتالیست او که به نام The Sensational Space Shifters معروف است. در نوشتن ۱۰ قطعه از ۱۱ قطعۀ آلبوم با او سهیم بودهاند (تنها قطعۀ Bluebirds Over the Mountain تنظیم دوبارهای است از هیت معروفِ ارسِل هیکی در سال ۱۹۸۵ که کریسی هایند یکی از بنیانگذاران گروه The Pretenders در آن حضور دارد.) در این آلبوم رویکرد رویایی و پرکاشنمحورِ اثر که ترکیبی از فضاهای اکوستیک-الکتریک، فولک و ورلدموزیک است همچنان دستنخورده باقی میماند.
در این آلبوم میبینیم که پلنت، در روزگار پیری، سیاسیتر شده است. احتمالا این رویکرد او بهخاطر اتفاقات اخیر جهان است. او در قطعۀ هشتم آلبوم (Bones of Saints) روی موسیقی فولک راکِ بریتانیایی که از آلبوم «لدزپلین ۳» الهام گرفته است میخواند: «چه کسی گلولهها را میخرد؟ چه کسی اسلحهها را میفروشد؟» در قطعۀ پنجم با عنوانِ عجیب Carving up the World Again… A Wall and Not a Fence [تقسیم کردنِ دوبارۀ جهان… با دیوار نه حتی حصار] دیگر نیازی نیست به متن ترانه رجوع کنیم و بهسادگی میتوان تشخیص داد که هنرمند به «امپراطوری و امیران، پادشاهان و رئیسجمهورها/ دیکتاتورها و سفیرانی که در این حصارها سهم دارند» میتازد.
خوشبختانه پلنت مسائل سیاسی را زیاد ادامه نمیدهد و بخش عمدۀ آلبوم در حال و هوای یک عاشق بلوغیافته و پیشوای روحانی میگذرد. پلنت در قطعۀ عنوانِ این آلبوم میخواند: «آتش را برای تو حمل میکنم/ در دستان عریانم/ من قلبم را برای تو عریان میکنم». جملاتی که میتوان تفسیر کرد برای یک معشوقه یا پیشوای عرفانی روی اکوردهای گیتار عربی خوانده شده است. در قطعۀ Dance with You Tonigh نیز شکی نیست که مخاطب معشوقهای از دست رفته است، جایی که پلنت با آه و نال میخواند: «بیا، بیا، بیا و با من برقص عزیزم، بیا و حالم را خوب کن»
این آلبوم به لحاظ موسیقایی بلوز و شاید حس و حالی از بلوز را زنده میکند که در گروه پیشین پلنت سراغ داریم و آن را با تمهایی از افریقا، خاورمیانه و موسیقی هیپنوتیزم کنندۀ مراکش در هم میآمیزد. شاید صدای فوقالعادۀ پلنت توانایی منحصربهفردش را که در آن فریادهای تند و تیز بود از دست داده باشد اما او این توانایی از دست رفته در صدایش را با ارتعاشی در گسترۀ صوتی میانه جایگزین کرده و نتیجه به هماناندازه پرشور و هیجانانگیز است. بااینحال فریاد ضجهمانند او در انتهای قطعۀ Bones of Saints همچنان یادآور پیروزیهای بزرگ خوانندۀ لدزپلین است. جالبترین مسیر انحرافی آلبوم قطعۀ سرخوش الکترونیک Keep it Hid است که با یک سولوی بلوزی گیتار نشانهگذاری شده و نتیجهای بسیار قابل توجه و جالب تولید کرده است.
پس از سقوط لدزپلین دشوار میشد پیشبینی کرد که پلنت موفق شود مجموعهای از آثار خلاق و الهامبخش تولید کند که به لحاظ سبکی انعطافپذیر و درخور هزارۀ خود هستند. این در حالی است که جیمی پیج همچنان پیگیر ساختن دنبالهای برای تنها آلبوم انفرادیاش در سال ۱۹۸۸ است که ریمستری از کاتالوگ لدزپلین به نظر میرسد. پلنت مسیر تولیدات خلاقهاش را دنبال کرده، به آلبوم Carry Fire رسیده و حرفۀ انفرادیاش را با تفکری مترقی و التقاطی گسترش داده است. او برای خود شخصیتی غیرمتعارف و هنری ساخته که عمدتا از موفقیتهای باشکوه گذشته به دور است، موفقیتهایی که شاید مخاطبان جوانترش هیچ تصوری از آن نداشته باشند.
دیدگاه شما