استاد فخری ملک پور در یکم مهرماه ۱۳۱۴ در تهران چشم به جهان گشود. پدرش سید ذبیح الله مَلِک پور از هنردوستان و مشاهیر زمان خود بود. آن چنان که منزل پدری فخری ملک پور ، محفل اُنس بزرگترین شاعران و موسیقی دانان زمان بود. بزرگانی چون مرتضی خان محجوبی ، حسین تهرانی ، پرویز یاحقی ، فرهنگ شریف ، احمد ابراهیمی ، صادق سرَمَد ، علی تجویدی ، عبدالحسین شهنازی ، ادیب خوانساری ، بیژن ترقی و بسیاری دیگر .
در چنین محیطی ، فخری ملک پور ، آموختن موسیقی را با نواختن ساز پیانو در سن ۹ سالگی آغاز کرد و طی مدت ١۲ سال به طور پیوسته ردیف سازی و آوازی موسیقی دستگاهی ایران و کلیه ی قطعات و ساخته‌های استاد مرتضی محجوبی را فرا گرفت. پیوند عمیق و محکم عاطفی مابین استاد و شاگرد ، در نهایت موجب انتقال کلیه ی ویژگی های ساز استاد و انعکاس جوهر کار ایشان در نوازندگی شاگرد شد . تمامی ظرائف و شگرد های خاص نوازندگی استاد مرتضی محجوبی ، غَلت ها ، تحریرها ، تکیه های همراه با قدرت و صلابت و در عین حال با پنجه ای شیرین و تاًثیر گذار در ساز ایشان متبلور شده است. علاوه بر این ، استاد فخری ملک‌پور ، تصانیف قدیمی ، ضربی ها و قطعات گوناگون ، فنون مربوط به بداهه نوازی ، مرکب نوازی و شیوه های همراهی با آواز و سازهای دیگر را از استاد محجوبی فرا گرفت.
آشنایی با سه‌تار ، نزد استاد احمد عبادی برای ادراک ظرافت ها در اجرای جمله ها و استفاده از خرده نت‌های تزیینی و واخوان‌ها، آشنایی با آواز‌ها، نزد استاد ادیب خوانساری ، برای ادراک و اجرای خط ِ درونی آواز در قطعات آوازی و سازی، آشنایی با ضَرب برای درک ریتم نزد استاد حسین تهرانی، فراگیری مبانی آهنگسازی نزد استاد علی تجویدی و یک عمر تمرین مداوم و عاشقانه، جایگاهی ویژه به استاد فخری ملک‌پور بخشیده، آنگونه که استادان موسیقی سنتی، او را به عنوان تنها مکتب دار وفادار و فعال در نگهداری و تدریس شیوه ی استاد مرتضی محجوبی معرفی می کنند.
مدیر وبسایت 
دیدگاه شما